Badkamer lief en leed.

Ik heb in mijn lange leven al heel wat badkamers gezien en meegemaakt, en schrijf een ode aan de inloopdouche.

Laat ik eens beginnen met de badkamer in mijn ouderlijk huis: dat was niet eens een badkamer.
Dat was een klein kamertje aan het einde van de gang. Daar had men een zeil ingelegd, een geiser opgehangen en een bad in gezet. Klaar is Kees. Nou ja voor het bad zou een yup van deze tijd een moord doen….het was een bad op pootjes…

En toen werd ik student, verliet het ouderlijk huis en ging op kamers wonen. Ik woonde in een huis waar  op de boven verdieping 4 kamers, een keuken en een douchehok gemaakt waren.
Vooral dat douchehok was een verschrikking. Een klein vochtig hol. De helft van de tijd was het water niet warm te krijgen. En al onze pogingen om die douche schoon te houden, liepen op niks uit.

Ik maakte kennis met een verschijnsel dat ik tot op de dag van vandaag haat: een nat, kledderig douchegordijn. In dat donkere douche-celletje flapte dat douche gordijn (dat je ook niet schoon kon krijgen) voortdurend tegen je benen op. Jakkie! Mijn zusje – ondertussen – was gaan samenwonen met een knul met gouden handjes. Hij verbouwde hun badkamer en introduceerde de douchewanden. De inloopdouche maakte haar entree.

Wat een genot was dat zeg! Een ruime plek om  te douchen, de rest van de ruimte bleef droog en het was ook nog eens heel makkelijk schoon te maken. “dit wil ik ook”, nam ik me voor. Op een dag heb ik mijn eigen inloopdouche , met een heerlijke grote douchekop. En daar ga ik dan elke dag van genieten…

Helaas leidde ik lang een bestaan dat me van huurwoning naar huurwoning bracht, zonder knul met gouden handjes…Maar, wees gerust lezer, dit verhaal heeft een happy end, sinds vijftien jaar heb ik een echte inloopdouche en daar geniet ik elke dag van!

lees ook : hoe je jouw mobile als mode assecoire kan gebruiken of lees : trends in raambekleding

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like