Over anneke de jong

Deze auteur heeft zijn bio nog niet geschreven.
Maar we zijn trots te kunnen melden dat anneke de jong al 55 heeft bijgedragen.

Artikelen door anneke de jong

Weer thuis

Weer thuis De inboedel kijkt me aan met lodderige ogen. ‘Kom je doen?’ de oude stoel komt moeizaam overeind. ‘Kijken!’ Antwoord ik en schuif de gordijnen open. Een stofwolk vult de kamer. ‘Laat dat!’ Verschrikt slaat hij de armleuningen voor zijn ogen in een poging het verblindend daglicht buiten te houden. Ik trek me er […]

Zo oud als Methusalem

‘Soms,’ zegt ze, ‘voel ik me zo oud als Methusalem.’ De kamer om ons heen schemert in de late namiddag. Ik wil opstaan om het licht aan te doen maar ze houdt me tegen met een klein handgebaar. ‘Laat maar.’ Ik wil iets zeggen. Antwoorden dat ze er nog jong uitziet maar vind de woorden […]

Wachten

Over wachten op de kast die bezorgd moet worden… Een nieuwe kast kopen was geen probleem. Ik wist ongeveer wat ik hebben wilde en ik was al diverse keren wezen kijken in de winkel. De laatste keer met een rolmaat want het exemplaar waar ik mijn oog op had laten vallen mocht niet breder zijn […]

2150

Ik ben jarig. Het is feest! Vandaag word ik tweehonderd jaar. Een mooie leeftijd, zeker als ik besef dat de levensverwachting op het moment dat ik geboren werd hooguit zeventig jaar was. Zonder moeite spring ik uit bed en huppel blij zingend naar de badkamer. ‘Lang zal ik leven!’ brul ik uit volle borst terwijl […]

huis en tuin: de stoelpoot

Huis en tuin: de stoelpoot Het eerste wat me spontaan te binnen schiet als ik bovenstaande titel lees in het zwarte balkje bovenaan de site, is ‘stoelpoot’. Het verrast me enorm omdat ik geen idee heb waarom ik dat als eerste denk en wat iemand als ik, over een stoelpoot zou kunnen schrijven. Tegelijkertijd echter […]

De nieuwscarrousel

‘Hier volgt een extra nieuwsuitzending!’ Oh jé, ergens foute boel denk ik meteen. De begintune van het extra NOS journaal dendert de kamer in. Een beeld verschijnt op mijn netvlies en triggert mijn aandachts-cellen. Geschokt buig ik mij dichter naar het scherm in de hoop de ontkenning ervan te zien als ik erop inzoom. IJdele […]

Haar

Ik noem haar Haar. Ik heb dat ooit bedacht en ik ben dat blijven doen. Niet dat het wat uitmaakt want Haar luistert toch nooit. Het is meer voor mezelf. Een soort geruststelling, zeg maar, opdat ik Haar nooit vergeet. Hoewel dat laatste niet erg waarschijnlijk is want Haar is er altijd. Waar ik ga, […]