Ik zou iets willen schrijven wat nog nooit eerder door iemand is geschreven. Iets waarvan de hele wereld op slag ondersteboven is. Dat men collectief alles uit handen laat vallen waar men mee bezig is en zegt; ‘maar dit is bijzonder!’ Ik pieker me suf wat dat zou kunnen zijn maar het enige wat mij […]
Hoeveel is onze eigenheid waard? Hoeveel ruimte nemen we voor onszelf? En hoeveel woorden spreken we niet voor onze beurt. Of juist wel om vooral maar gehoord te worden? Met hoeveel zijn wij? Zes miljard? Zeven? Â De tel ben ik kwijt geraakt. Wel weet ik dat ik soms het gevoel heb dat ik moet vechten […]
Dag meneer ‘Mag ik u wat vragen? U zult wel denken wie is die vrouw die mij zomaar aanspreekt. Ken ik haar? Het spijt me als ik u heb doen schrikken. Dat was niet mijn bedoeling en misschien overviel ik u ook wel, maar het houdt me zo bezig. Want weet u, er zijn soms […]
Nog niet zolang geleden was ik op zoek naar afleiding om ‘het wachten’ te verzachten. Had ik eerst nog de illusie dat, als mijn boek eenmaal af was, het binnen enkele weken al in de winkel zou liggen, in de rauwe werkelijkheid bleek het tegendeel waar. Ik moest aan de bak: nadenken over dingen […]
Dagen tellen tot Kerstmis, verjaardag, vakantie, dat schitterende feest, publicatie van mijn eerste boek, die toneelvoorstelling, de nieuwe lp van…, uit eten met vrienden, het dagje uit naar…, Sinterklaas. Hoe heerlijk zijn de dagen met het vooruitzicht om even te kunnen ontsnappen uit het gewoon van alledag. Verteerd worden van verlangen naar. Het niet kunnen […]
Beetje schrijven en vooral veel schrappen…….. Sommige mensen zijn er al vroeg als de kippen bij. En anderen zijn laatbloeiers. Ik zit daar een soort van tussenin. Ik ben niet alleen een laatbloeier maar ook een laatgroeier. Dat klinkt misschien raar maar ik ben nu pas geworden wat ik eigenlijk altijd had willen zijn. Toen […]
Laag boven de horizon draagt de lucht een belofte met zich mee. Wonderlijke kleuren rood en oranje spreiden zich uit over de velden. Er zijn geen andere geluiden dan die van vogels. Deze vroege ochtend heeft iets breekbaars. Vliegtuigstrepen als breuklijnen. Vanuit mijn raam kijk ik er naar. Ik hoef geen woorden toe te voegen. […]
over het sterrenbeeld vissen Ik sop de ramen alsof het jaren geleden is. Ik boen de vloer met een vuur waarvan ik niet eens wist dat ik het nog in mij had. De tegels van het balkon licht ik met groot gemak en veeg de rotzooi er onderuit. Ondanks een gevoel van moeheid speur ik […]
De dagen glijden al lang niet meer voorbij in het trage tempo van weleer. Wanneer was het dat ik voor het eerst besefte dat er zoiets als tijd bestond? Dat eten na schooltijd niet louter een logische toevalligheid leek, maar een bezigheid zorgvuldig afgestemd op de klok boven de keukentafel? Ik leerde het raadsel van […]
Laat één duidelijk zijn: de aarde zal niet vergaan. Dat is dan ook meteen het enige goede nieuws dat ik te melden heb. Het slechte nieuws is dat wij dat wel doen. Uitsterven heet dat net zoals de dinosauriërs dat miljoenen jaren geleden overkwam. Domme pech was dat. Door een uit koers geraakte meteoriet van […]
Verhalen schrijven, een kansloze missie Het is net als met afwassen. Of als met ramen zemen. Je hebt je nog niet omgedraaid of de eerste spetter van een frisse regenbui vergalt je schone-ramen-euforie. Om nog maar niet te spreken over die ene meeuw, die niets anders doet dan de hele dag rondjes vliegen, met als […]
Oer, over de wereld en sneeuw. Even is het net of alles anders is. Of de aarde zich heeft gekleed in onschuld. Of alles weer is als toen het ooit begon. Wat een gedachte eigenlijk. Is er iemand, hoe knap ook, die zich kan voorstellen hoe onze aarde er toen uitzag? Deze gedachte had ik […]
‘Naar Dubai. En jullie?’ Mijn hand met daarin een boterham zakt terug de geopende zak in. Onze fietsen liggen in het gras en Pauline en ik leunen ieder aan een kant van een populier. De wind ruist geruststellend door het dun geworden bladerdak. Het licht van de zon valt er makkelijk doorheen en haar warmte […]
overpeinzing in donkere dagen: Ik kan er niets aan doen maar zodra in het voorjaar de dagen lengen, stroomt tegelijkertijd de energie mijn lijf binnen en loop ik over van de plannen. Hoe anders is dat in de winter wanneer de zon amper nog acht uur boven de horizon verschijnt. Dan vult mijn hoofd zich […]
Vooruitgang, hou hem tegen, genoeg is …… Ooit, misschien niet eens zo lang geleden, moet iemand gedacht hebben: neem de mens uit handen wat hij zelf kan doen en laat hem (of haar) er vervolgens voor betalen om het weer terug te krijgen. Dan creëren we werk en banen voor heel veel mensen. En zie, […]
Mazzelaar Dit is een begin. Zoals elke nieuwe dag het begin is van iets wat nog moet gaan gebeuren. Heb ik dat zelf in de hand? Is mijn keuze voor de dag die voor mij ligt, een weloverwogen keuze? Of is het een gevolg van een eerder besluit? Of misschien zelfs van een toevalligheid? Wie […]
L.E.V. Wat een rare wereld is het toch waarin wij leven. Zoveel dingen waar ik niets meer van begrijp. Vandaag heb ik zelfs mijn laatste overtuiging moeten laten varen. Namelijk dat de mens een redelijk wezen is, behept met gezond verstand die als dat nodig is, dit ook nog gebruikt. Het is pijnlijk te constateren […]
Vol verwachting en een oud gevoel… Het zijn moeilijke dagen. Oh, niet in de zin dat er iets ernstigs is gebeurd of dat mij iets verschrikkelijks te wachten staat. Integendeel. Er staat juist iets te gebeuren waar ik mij al maanden op verheug. Binnenkort zal ik het boek wat ik geschreven heb, echt in mijn […]
Zachte sneeuw (2) De kou heeft vrede gebracht in mijn hoofd. Hier zo blijven zitten is mijn enige verlangen. Het gedempte geluid van een spaarzame auto die voorbij rijdt, transformeert in mijn hoofd tot een geruststellende gedachte: deze weg leidt naar hen. Naar Eline en naar Joris. In mijn eindeloos witte wereld dringt een monotoon […]
Zachte sneeuw ‘Zie je hoe groot de wereld is’, zeg ik tegen de kat in mijn armen. Ik heb haar opgetild en verbaas me over het kopje dat nieuwsgierig de keuken bekijkt. Tegelijk probeer ik me voor te stellen hoe haar wereld er uit ziet op zo’n tien centimeter hoogte. Ik draag haar mee de […]
Columns schrijven is voor azijnpissers. Mijn omgeving begrijpt me niet. In plaats van dat ze me dankbaar zijn dat ik zo helder de vinger leg op de zere plek, word ik verguisd en weggezet als een azijnpisser of, als men het iets vriendelijker uit wil drukken, verzocht wordt om mijn zeepkistje maar te pakken en […]
Wat nu weer Geen tijd? Er zijn van die dagen die gewoon niet lopen. Of liever gezegd: niet gewoon lopen zoals altijd. Soms is dat een cadeautje. Bijvoorbeeld toen ik jong was en, aangekomen bij school, bleek dat de juf ziek was. Ineens lag daar een hele dag vol beloften voor me, helemaal door mij […]
‘Loslaten’, het woord op zich zegt me niets. Nou ja, niets, dat is niet helemaal waar. Ik heb wel eens iets losgelaten. Onvrijwillig weliswaar zoals laatst toen ik het stuur van mijn fiets losliet omdat ik in een over het hoofd geziene kuil reed en wel los moest laten omdat ik anders met mijn hoofd […]
Je leest nu een verhaal dat ontsproten is aan een wanhopig brein. Het brein van een schrijver met een writersdip. Verwacht dus geen topprestatie dit keer. Het zit er niet in helaas. Stop maar met lezen is dan ook mijn advies. Pak een goed boek of voor mijn part de krant van eergisteren waarin je […]