Anders denken over kleding: een leeftijdsding?
Toen ik dertig was, ging ik beslist anders om met het kopen van kleren, dan ik nu doe. Zou dat een leeftijdsding zijn, of zijn de tijden veranderd?
Nu ik overweeg om wat nieuwe broeken en wel rosner broeken aan te schaffen, valt het me ineens op, dat mijn gedachten over mijn garderobe heel anders zijn dan ik van mezelf gewend ben.
een zorgeloos aangeschafte garderobe
Toen ik een zorgeloze twintiger/dertiger was, kocht ik zo links
en rechts wat
ik tegen kwam. Meestal in de uitverkoop, dat wel. Er zat geen enkel plan of
beleid achter.
Riep iemand: “wil jij dit nog?” , riep ik altijd “JA”. Ik had de kringloop al
gevonden, voor het vintage werd genoemd….als je begrijpt wat ik bedoel. Ik ben
nu eenmaal het zusje van Dagobert Duck …
Ik bezat als vrolijke twintiger dus een redelijke adhoc garderobe: een eclectische verzameling kleding: in normaal Nederlands: een rommeltje. Maar ik voelde me daar helemaal happy bij en voegde nog wat zelfgebreide truien toe. Mijn leerlingen in het Limburgse Sittard, keken me wel eens hoofdschuddend aan…”Tja, ik was een Hollandse, ik wist niet beter…”
kleding voor mama
Rond mijn dertigste werd ik moeder. Mijn denken over kleding
veranderde niet, maar het moest nog goedkoper. Want kinderkleding kopen is veel
en veel leuker dan kleding voor jezelf kopen.
Daarnaast ontwikkelde zich een tweede eis: kleding moest goed wasbaar zijn. Zo
zonde als je een zelfgebreide trui moet weggooien omdat je de bananenhap er
niet uit krijgt.
Maar kleine kinderen worden groot, dochterlief kreeg het nodige commentaar op mijn kleding, ze had gelijk, maar ik trok me er eerlijk gezegd, helemaal niks van aan. (Nou ja, een beetje)
Maar dat beetje was niet genoeg om te zorgen voor een nette, bij elkaar passende garderobe.
weg is mijn oude maat…
En toen? Toen kwam die verschrikkelijke overgang…ik werd dikker,dikker en dikker….Ik kocht mijn kleding links en rechts via facebook, want mijn oude maatje 36 paste echt niet meer. Een vriendin die ging emigreren schonk me een halve garderobe. Tijdelijk paste er weer van alles. Langzaamaan slopen er nog wat kilo’s bij. Maar ik vond dat mijn hele “nieuwe” garderobe er nog best mee door kon. Was dat omdat ik nu eenmaal het zusje ben van ….. Of durfde ik de confrontatie met de passpiegel niet aan? Zullen we het houden op beiden?
De knop moest om, dat was duidelijk: ik werd te mollig en met een BMI van 25 begon ik ook op de grens van gezond te balanceren. Ik beloofde mezelf dat ik, wanneer ik 5 kilo afgevallen was, gewoon nieuwe kleren mocht gaan kopen. En, hoera, die grens komt in zicht !!!
en nu denk ik serieus na…
En voor het eerst van mijn leven denk ik serieus na over mijn garderobe. Wat heb ik nodig, wat wil ik, wat vind ik echt mooi? En last but not least: wat is duurzaam.
Ik heb besloten twee of drie basisbroeken te kopen. Mooie broeken, die zowel chique als sportief zijn. En die lang meegaan. En dan mogen ze ook wat kosten! Een mooie beaumont jas, wat kekke grappige korte rokjes en 3 mooie truien. Als ik zorg dat alles bij elkaar past, heb ik voor het eerst van mijn leven een mooie gecoördineerde garderobe! Dat lijkt me best wel eens leuk.
Enne…voor wat gekke gadgets, ga ik nog steeds vintage. Dat is ook duurzaam. En ik ben en blijf het zusje van…
lees ook eens: drie keer de beste verlichting voor je badkamer
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!