als mens dan, niet in functie, wordt gezegd, is het verschil...

Wanneer ik met de trein reis, neem ik zelden de stilte-coupe. Je hoort er niks….
En dat is zonde. Vanmorgen hoorde ik de mevrouw drie bankjes schuin voor me, in haar telefoon roepen : “Als mens dan he, als mens ”, om er ten overvloede aan toe te voegen : “niet in functie”

Heb jij nu ook – net als ik in de trein – last van de volgende twee reacties: 1) dit hoor ik vaker !! en 2 ) dit klopt niet…..

Table of Contents

in tweeen splitsen

Kennelijk vinden wij het mogelijk dat een mens zich in tweeën splits: in mens en functie…
Maar gaan we dan niet voorbij aan het feit dat het de mens is, die die functie uitoefent?
En kunnen we mens en functie dan zomaar probleemloos los van elkaar schroeven?
Ik vind dat nogal bedenkelijk…

als mens…

Als mens vind ik dus dat mensen die in zee liggen en dreigen te verdrinken gered dienen te worden. Maar als politicus vind ik dat je ze maar moet laten verdrinken….
Als deurwaarder vind ik dat gezinnen met kinderen op straat gezet kunnen worden als de rekeningen niet zijn voldaan. Als mens breekt mijn hart.
Als docent vind ik dat het niet mijn taak is kinderen te eten te geven, maar als mens neem ik een ontbijt mee voor het kind waarvan ik weet dat het elke morgen met een lege maag naar school komt.

in functie…

Is het vol te houden, vraag ik me af, om als mens iets niet willen, maar het in functie toch te doen?
Het lijkt me dat je daar na een paar jaar ongelooflijk ongelukkig onder wordt.
En is het acceptabel om te horen te krijgen: ”Ja mevrouw/mijnheer, als mens vind ik dat u helemaal gelijk heeft, ik zou dit ook niet willen. Maar de wet schrijft nu eenmaal voor dat…”

Ik vraag mij af wat er zou gebeuren als we persoon en functie weer een geheel maken.