Als ik maar geen pashokje in hoef!

Hoe voel jij je in een pashokje?

Ik kan wel stellen dat ik reuze milieuvriendelijk aan mijn kleding kom. Echt ik ben duurzaam tot in het kwadraat.
Daar zou ik best wel trots op willen zijn: maar een stemmetje zegt mij, dat dat vals spelen zou zijn.

Het zit zo, lieve lezer: ik heb een hekel aan shoppen. En die hekel is nog niks vergeleken met mijn absolute weerzin om in paskamers iets te passen.
Nee, nee, ho, ho geen overhaaste conclusies trekken alsjeblieft. Dat heeft niks met mijn uiterlijk te maken. Ik had dat al in de tijd dat ik nog een lief en zeer slank figuurtje had. (al zeg ik het zelf)

brr, een pashokje…

Ik heb er gewoon een hekel aan: pashokjes. Ik weet niet hoe jullie het doen. Je wurmt je zo’n kledingwisselplaats in. Daar kan je je kont niet keren, zelfs niet als dat een zeer bescheiden bips is.
Daar begint het al: je mag toch een beetje ruimte verwachten, als je je omkleed? En een stoel om je kleren op te leggen, in plaats van een gammel haakje?

Hoe het met jullie is, weet ik niet, maar als ik al een keer ga shoppen heb ik een tas bij me. Een grote want ik denk altijd dat ik veel ga shoppen. (in dit opzicht ben ik van ervaring niet veel wijzer geworden) Naast die grote tas, heb ik dan nog een kleine. Die moet ik goed verstoppen, want daar zitten geld en telefoon in. Stel dat iemand die onder de deur vandaan trekt. Nee, dat is geen neurotische angst fantasie: pashokje hebben nooit deuren tot de grond.

 Altijd van de saloon klapdeuren. Ik weet niet of er vrouwen zijn die hopen dat daar dan ineens een bink van een cowboy door naar binnen stormt. Of dat ze gewoon zo gemaakt zijn dat het winkelpersoneel in de gaten kan houden hoeveel personen zich in het hokje bevinden. Hoe dan ook, ze zijn ideaal voor tasjes dieven.

Wanneer ik dan eindelijk mijn tassen veilig heb opgeborgen een plek voor mijn jas heb gevonden en de drie kleding stukken die ik wil/moet/ga passen, kan het feest beginnen. Ik trek dat kledingstuk aan en…het is te groot. En ik vind het niet staan. Ik hoef het niet. Al die moeite….helemaal voor niks.

Snap je, ik neem blij alle afdankertjes en miskopen aan van vrienden en familie. Ik geloof ze op hun woord als ze zeggen dat het me staat.
En met opgeheven hoofd, loop ik duurzaam rond.

Lees ook eens: Insta, droom of nachtmerrie

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like