Afscheid door mlknippenberg

Over jezelf ontwikkelen en afscheid nemen

7 oktober 2015

Een vrolijke vrouw met kort krullend haar kijkt me lachend aan als ik de deur openmaak. Ze heeft haar ogen met een pikzwart lijntje opgemaakt.Ze draagt een wenkbrauw piercing, die half verborgen gaat achter een krul. Achterin zie ik twee roze autostoeltjes. Het verhaal van vandaag gaat over afscheid nemen.

Ontwikkelen en afscheid nemen

Ze is van mijn leeftijd, maar net begonnen aan een studie. “Filosofie.” zegt ze. “Carrièreswitch.” voegt ze er lachend aan toe. Ze heeft 15 jaar in de gehandicaptenzorg gewerkt. Als begeleidster, maar ook als coördinator van het team. En nu dus iets heel anders. “Ik ben wel iemand die zichzelf wil blijven ontwikkelen.” vertelt ze. “Ik had collega’s die al meer dan 25 jaar hetzelfde deden bij die instelling. Nou, maar moet ik dus niet aan denken!” voegt ze eraan toe.

Studeren

Ze heeft de mazzel dat haar man een eigen bedrijfje heeft dat voldoende inkomsten geeft, zodat zij weer kan studeren. “Anders had het niet gekund hoor.” zegt ze. “Maar ik moest wel wennen hoor, studeren, hoe moest dat ook alweer?”

Overgang
Het lijkt mij ook een grote overgang. Ik vraag of ze het contact met de cliënten niet enorm mist. “Nou, eerlijk gezegd, heb ik daar nog geen tijd voor gehad.” vertelt ze. “Op 30 augustus was mijn laatste werkdag en 1 september begon de studie!” Ze heeft er dus nog niet stil bij kunnen staan.

Lastig
“Maar het afscheid vond ik wel lastig hoor.” vertelt ze. “Alle collega’s en cliënten vonden het zo erg dat ik weg ging….ik heb gehuild joh.” zegt ze. “Tranen met tuiten!”

lees ook: Stel. 

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like