Aardig zijn of niet aardig zijn, that is the question
Ken je die momenten dat je keihard moet kiezen tussen aardig zijn en niet aardig zijn ? Dat moment , die split-second waarin je besluit: ik ben aardig, ik doe het of mooi niet, ik ben weg!
aardig zijn of niet: voors en tegens
Ik had het vanmiddag, toen ik relaxed mijn dagelijkse ( nou ja bijna dagelijkse) wandeling maakte.
Op het fietspad tussen de twee huizenblokken, zag ik hem. Het mannetje. Zo noem ik hem al de sinds ik hier woon en dat is langer dan ik hier durf op te schrijven. Als ik hem bij een andere buurtgenoot beschrijf als “het mannetje” weten ze onmiddellijk wie ik bedoel.
in vroeger jaren
Het mannetje liep in vroegere jaren met gestrekte armen achter zijn twee windhonden aan. Die zaten aan een korte riem en het mannetje liep daar dus op een drafje achteraan. Hij was wel zo aardig om ze lang en veel uit te laten, maar ze mochten nooit los…
Het trieste van dit verhaal is, dat dit soort honden een keer per dag een kwartiertje echt moeten kunnen rennen….Het mannetje had zich in zijn leven dus vele kilometers kunnen besparen.
Om lichaamsbeweging zat hij dus nooit verlegen, zelfs niet nu hij nog maar een hond heeft.
Maar er is wel iets anders waar hij wel om verlegen zit. En dat is een praatje. Een heleboel praatjes.
Kennelijk is hij heel eenzaam…Want ja, hoe leuk een hond ook is, hij geeft nooit eens commentaar op het journaal.
een babbel
En dus haalt het mannetje zijn praatjes op straat. En de
meeste mensen zijn wel zo aardig om een babbel met hem te maken.
Ik doe het ook…Maar het vervelende is: ik vind hem dus niet aardig…Hij zit zo
vol met de behoefte om een praatje te maken, dat hij vergeet te controleren of
ik dat ook wel wil….
Vanmiddag kwam ik aankuieren, ik zag hem: helemaal alleen op dat fietspad, niemand om mee te praten… Aardig zijn of niet aardig zijn, dacht ik…..en schoot razendsnel een zijpad in….
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!